काही कविता.....

१. स्थानबद्ध

निःस्तब्ध हिरवाशार एकांत

सूर्यास्ताची चाहूल लागलेलं

निळंभोर ओसाड आभाळ

शरीरात पाझरणारी थंडी

आसमंतात ना पक्षी, ना वारा

किर्र रानात निमूट बसलेल्या

टेकड्यांमध्ये पडलेल्या कच्च्या रस्त्यावर

स्थानबद्ध जीप

काही क्षणात अंधार होईल

जंगल, टेकड्या, रस्ता, जीप

सर्व काही दिसेनासं होईल

डोळ्यांच्या प्रकाशात

लखलखणारं आभाळ दिसू लागेल

फुप्फुसं शेकवत

मी प्रार्थना करतो

ड्रायव्हर कधीही परतू नये

जीप नादुरुस्तच राहो

क्षण अन् क्षण प्रसरण पावो

२. लोखंडी बारच्या 
खालच्या अंगाला 
थेंबांची माळ आहे 
पापणी लवली की 
एक थेंब धराशयी होतो
दुसरा त्याची जागा घेतो 
आभाळातून येणारी कुमक 
केव्हाचीच थांबली आहे
तरिही जमिनीकडे डोळे रोखून 
थेंबांची माळ उभी आहे 
निश्चल 
पाण्याच्या थारोळ्यात आभाळाचं 
प्रतिबिंब बघत एकटक

३. विमान

खंडाळा घाटातून
खोपोलीचे दिवे पाहताना
आकाशात असल्यासारखं वाटतं
विमान हवेत झेपावताना हे सुचतं

आपण श्वास रोधून धरलेला असतो
तिरपं विमान जमिनीला 
समांतर होईस्तोवर

घालमेल होते जिवाची

विमान ढगात शिरतं 

आणि अनाथ वाटतं

खिडकीबाहेर नसतो अवकाश वा काळ

आपण असतो एकसमान गतीत वा निश्चल

अ-मृत 

बेबस, बेसहारा, बेवारस

विमान ढगांच्याही वर जातं

खाली दिसतात

ढगांचे डोंगर, ढगांच्या दर्‍या

ढगांवर पडलेल्या ढगांच्या छाया

निर्जीव प्रदेशावर, कानाकोपर्‍यात

मायावी रंगांचे जादूचे स्फोट

आपण त्रिशंकू 

हळू हळू दिसू लागतात

डोंगर, दर्‍या, मैदानं, शेतं,

नदी, गावं

हायसं वाटतं. 

मग घर, रस्ते, 

इमारती

विमान जमिनीकडे झेपावल्यावर 

मी डोळे मिटून घेतो

काही क्षणातच मागची चाकं 

जमिनीवर टेकल्याचा धक्का बसतो

विमान धावपट्टीवर पळू लागताना

मी डोळे उघडतो

त्याचा वेग मंदावतो

पार्किंग बे कडे जाणारी 

विमानं दिसतात

भलेमोठे पंख फैलावून 

खुरडत चालणार्‍या गिधाडासारखी

खाली उतरल्यावर मान वर करून 

मी त्या धूडाकडे पहातो

उंच आभाळात ढगांच्याही पलीकडे 

ते तरंगत होतं ह्यावर विश्वास बसत नाही 

सरकत्या पट्ट्यावर 

समानाचे बोजे फिरू लागतात 

तेव्हा मला खुणावू लागतात

पंखवाल्या घोड्यांचं रुप घेतलेले

शापित राजकुमार

आणि उडते गालिचे

४. विषकन्या

बेशरमीची लांबरुंद पानं
पिंपळाची आठवण करून देणारी
हरितद्रव्याने काठोकाठ भरलेली
प्रकाशाच्या संश्लेषणाने बनवलेलं विष
शिरांमध्ये साठवणारी
मूळांपर्यंत पोहोचवणारी
पाणीदार भुसभुशीत मातीत 
मूळं रुतवतात त्यांच्या नख्या

बेशरमीला फुलंही येतात

धुतल्या तांदळामध्ये 

जांभळ्या विषाचे चार-दोन थेंब

मिसळलेल्या रंगाची

फुलपात्राच्या तोंडाची

औषधी गुणही असतात तिच्यामध्ये

तणांच्या शेतात 

राणी शोभेल बेशरमी